مزون لباس زنانه در تهران

مزون مُدینه دوخت انواع لباس شب عروس نامزدی اداری مانتو پالتو در تهران

مزون مُدینه پذیرش سفارش و طراحی و دوخت انواع لباس شب لباس عروس و نامزدی طراحی و دوخت لباس اداری و فرم مدارس طراحی و دوخت انواع مانتو و پالتو طراحی و دوخت لباس بچگانه

مزون مُدینه دوخت انواع لباس شب عروس نامزدی اداری مانتو پالتو در تهران

مزون مُدینه پذیرش سفارش و طراحی و دوخت انواع لباس شب لباس عروس و نامزدی طراحی و دوخت لباس اداری و فرم مدارس طراحی و دوخت انواع مانتو و پالتو طراحی و دوخت لباس بچگانه

مزون مُدینه - 09925544799 طیبی
طراحی و دوخت انواع لباس شب لباس عروس لباس نامزدی
طراحی و دوخت لباس اداری و فرم مدارس طراحی و دوخت انواع مانتو و پالتو طراحی و دوخت انواع لباس بچگانه در تهران
با 30 سال سابقه کاری
با مدیریت سرکار خانم منصوری

۶۴۵ مطلب با کلمه‌ی کلیدی «مدینه» ثبت شده است

۱۱
مهر

 

تاریخچه لباس نامزدی در قرون وسطی

مزون مُدینه تاریخچه لباس نامزدی در قرون وسطی:
در قرون وسطی، ازدواج اهمیتی بیش از پیوند میان دو نفر داشت و در بسیاری موارد اتحاد و پیوند بین دو خانواده، دو تجارت و حرفه و حتی اتحاد بین دو کشور به شمار می آمد. بنابراین فرد باید لباسی می پوشید که به بهترین شکل معرف خانواده او باشد. در آن زمان ازدواج های سلطنتی اهمیت سیاسی بسیاری داشت و برای ایجاد اتحاد و پیمانی محکم بین دو کشور انجام می شد؛ بنابراین لازم بود نامزد جوان عالی و باشکوه به نظر برسد تا اعتبار و حیثیت کشور خود را تقویت کند و با نشان دادن ثروت و توانگری ملت خود، بر کشور داماد تأثیر بگذارد.

جواهرات نامزدی هم به عنوان بخشی از جهیزیه او، مورد توجه و بحث قرار می گرفت. خانواده‌های سلطنتی و ثروتمند از عالی ترین و گران ترین پارچه ها مثل مخمل، ابریشم، حریر گلدار، اطلس، خز و پارچه های بافته شده از نخ های طلا و نقره استفاده می کردند. در آن زمان که پارچه ها با دست ریسیده، بافته و خشک می شد، و استفاده اقتصادی و صرفه جویانه از پارچه معمول بود، دامن ها را به شکل جمع، بزرگ و پف کرده درست می کردند، طول آستین ها تا زمین ادامه داشت و دنباله دامن در پشت لباس به طول چند متر کشیده می شد. رنگ های استفاده شده هم زیبا و باشکوه بود. تنها افراد ثروتمند قادر بودند رنگ های گرانقیمتی همچون قرمز، ارغوانی و مشکی را تهیه کنند؛ زیرا این رنگ ها بسیار سخت تر از رنگ هایی که از رنگ های گیاهی طبیعی به دست می آمد، تهیه می شد. علاوه بر این، لباس نامزدی در قرون وسطی با جواهرات قیمتی از قبیل الماس، یاقوت سرخ، یاقوت کبود، زمرد و مروارید تزئین می شد و دختر جوان در لباس خود در برابر تابش آفتاب می‌درخشید. گاهی اوقات لباس نامزدی چنان با جواهرات پوشیده می شد که پارچه لباس در زیر آنها پنهان می گشت. در قرن پانزدهم زمانی که شاهزاده مارگارت در انگلستان ازدواج کرد، لباس او به حدی سنگین بود که نمی توانست حرکت کند و به کمک دو نفر به کلیسا برده شد!

در قرون وسطی، نامزدها برای نشان دادن شادی خود، از رنگ های شاد و روشن برای لباس نامزدی استفاده می کردند. اگرچه رنگ سفید هم برای لباس نامزدی، رایج و مرسوم شد، اما بعضی دختران، لباس هایی انتخاب می کردند که کاربرد بیشتری داشته باشد و بتوانند بعد از مراسم نامزدی هم از آن استفاده کنند و از آنجایی که لباس نامزدی تا حد زیادی بنا به مد زمان خود دوخته می شد، تنها با تغییرات اندکی می شد آن را برای پوشیدن مجدد آماده کرد.

منبع : 

https://www.bia2aroosi.com

مزون در تهران مزون مدینه لباس مجلسی زنانه

09125073368

  • لباس شب طراحی لباس
۰۹
مهر

 

تاریخچه لباس عروس و علت سفیدی آن

مزون مُدینه  تاریخچه لباس عروس و علت سفیدی آن:

امروزه لباس عروس و انتخاب و تهیه آن از جمله مهم ترین موضوعاتی است که قبل از جشن عروسی تدارکات بسیاری برای آن انجام میشود و بنا به هر سلیقه و بودجه ای لباس های مناسبی در مزون های لباس عروس جهت جشن عروسی وجود دارند.اما تابحال فکر کرده ایم که چرا لباس سفید؟؟؟ این رسم از کجا آمده؟؟؟اولین بار چه کسی تصمیم گرفت که لباس سفید بپوشد؟؟؟در این مقاله بطور کامل به بررسی تاریخچه و فلسفه و خواستگاه و رسم مربوط به پوشیدن لباس عروس سفید میپردازیم.

 

در قرون وسطی، ازدواج بیشتر از پیوند میان دو نفر اهمیت داشت و در بسیاری موارد اتحاد و پیوند بین دو خانواده، دو تجارت و حرفه و حتی اتحاد بین دو کشور به شمار می آمد. بنابراین عروس باید به شکلی لباسی می پوشید که به بهترین شکلی معرف خانواده او باشد؛ لباس او تنها معرف شخص او نبود.
معمولآ عروس ها برای نشان دادن شادی خود، از رنگ های شاد و روشن برای لباس عروس استفاده می کردند. رنگ سفید مدتی طولانی است که به عنوان رنگی سنتی و رایج برای پیراهن عروس پذیرفته شده است، اما پیراهن عروس همیشه به رنگ سفید نبوده است.

 

در آن زمان ازدواج های سلطنتی دارای اهمیت سیاسی بسیاری بود و برای ایجاد اتحاد و پیمانی محکم بین دو کشور انجام می شد، بنابراین لازم بود تا عروس جوان عالی و باشکوه به نظر برسد تا اعتبار و حیثیت کشور خود را تقویت کند و با نشان دادن ثروت و توانگری ملت خود، بر کشور داماد تاثیر بگذارد. جواهرات عروس هم به عنوان بخشی از جهیزیه او، مورد توجه و بحث قرار می گرفت.

 

خانواده‌های ثروتمند سلطنتی از پارچه‌های گران قیمت مانند مخمل، ابریشم، حریر یا پارچه‌هایی که از نخ طلا و نقره بافته می‌شد برای لباس عروس استفاده می‌کردند. در آن زمان پارچه ها با دست ریسیده می شد، بافته می شد و خشک می شد، و در نتیجه استفاده اقتصادی و صرفه جویانه از پارچه معمول بود؛ دامن ها را به شکل جمع، بزرگ و پف کرده درست می کردند، طول آستین ها تا زمین ادامه داشت و دنباله دامن در پشت لباس به طول چند متر کشیده می شد.
رنگ های استفاده شده هم گرانبها و با شکوه بود؛ تنها افراد ثروتمند قادر بودند رنگهای گران قیمتی همچون قرمز، ارغوانی و مشکی را تهیه کنند، زیرا این رنگها بسیار سخت تر از رنگ هایی که از رنگ های گیاهی طبیعی به دست می آمد، تهیه می شد. علاوه براین، لباس عروس با جواهرات قیمتی از قبیل الماس، یاقوت سرخ، یاقوت کبود، زمرد و مروارید تزئین می شد.
بنابراین عروس در لباس خود در برابر تابش آفتاب می درخشید. گاهی اوقات لباس عروس چنان با جواهرات پوشیده می شد، به طوری که پارچه لباس در زیر آنها پنهان می شد؛ در قرن پانزدهم زمانی که شاهزاده مارگارت در انگلستان ازدواج کرد، لباس او به حدی سنگین بود که نمی توانست حرکت کند و به کمک دو نفر به کلیسا برده شد!

 لباس عروس

تاثیر جنگ جهانی بر لباس عروس

در تمام دوره ها، عروس ها سعی می کنند تا به شکلی لباس بپوشند که مناسب موقعیت اجتماعی آنها باشد و همیشه تا حد امکان متناسب با مد باشد و برای تهیه آن از زیباترین، بهترین و گرانبهاترین موادی که توانایی فراهم کردن آن را دارند، استفاده بشود. میزان و کیفیت موادی که درتهیه لباس عروس به کار می رود، انعکاس ثروت و موقعیت اجتماعی عروس است.
مدها و مدل های لباس در دوره ادوارد هفتم، روز به روزتجملی تری و پرخرج تر می شد، تا با آغاز فاجعه جنگ جهانی اول، این روند متوقف شد و سبک لباس ها ساده تر شد. همچنین با انعکاس تغییر نقش زنان در جامعه، دامن لباس ها کوتاه تر شد. کوکو شانلنیروی قدرتمندی در تغییر فشن زنان بود و نخستین کسی بود که در دهه 1920، رسما لباس عروسی کوتاه را معرفی کرد. این لباس، پیراهن سفیدی تا زانو بود با یک دنباله بلند. این رنگ سفید سیمانی به عنوان رنگ جهانی و همگانی لباس عروس مورد توجه قرار گرفت.
در زمان جنگ جهانی دوم بسیاری از عروس ها احساس کردند که ازدواج در لباس سفیدی مجلل، شایسته نیست، بنابراین لباس های ساده ای را برای مراسم عروسی خود انتخاب می کردند. در زمان جنگ جهانی دوم زنان وظیفه خود دیدند تا مراسم ازدواج سنتی را ترک کنند، اگرچه اکثر عروس ها ممکن بود تنها چند هفته یا حتی چند روز، پس از مراسم نامزدی خود عروسی کنند. در نتیجه آنها زمان کافی برای یافتن لباس عروس مناسب نداشتند، بنابراین باید بهترین لباس خود را برای این کار انتخاب می کردند. اگر عروسی می خواست که حتما لباس عروس سفید داشته باشد، می توانست آن را برای مراسم، قرض بگیرد یا اجاره کند. اگر عروس و داماد هر دو در جنگ شرکت داشتند، در اونیفورم های نظامی خود ازدواج می کردند.
پس از جنگ جهانی، یک دوره پر رونق و مرفه آغاز شد و این موضوع در لباس های عروسی هم منعکس شد. لباس های بلند سفید عروسی رسمی، مجددا رایج شد و به مد بازگشت. رنگ مایه های سفید مانند کرم، زرد بسیار کم رنگ و عاجی رنگ، همگی به عنوان رنگ لباس عروس قابل قبول بود؛ در حالی که رنگ های روشنی از قبیل آبی، سبز یا صورتی کمتر استفاده می شد؛ ازدواج در لباس سیاه رنگ، نشانه بدبختی و بخت بد محسوب می شد.

 

آبی یا سفید؟ مساله این است!

در گذشته، رنگ آبی نمادی از پاکدامنی بود و به همین دلیل در گذشته بسیاری از زنان رنگ آبی را برای لباس روز عروسی‌شان انتخاب می‌کردند. در حقیقت ملکه ویکتوریا با انتخاب رنگ سفید برای لباسی که برای روز ازدواجش تهیه می‌شد تغییراتی را در این عرصه ایجاد کرد که همچنان تا به امروز باقی مانده است.

اگرچه در آن زمان رنگ سفید، رنگی بود که معمولا در مراسم سوگواری مرسوم بود، اما ملکه ویکتوریا تصمیم گرفت به عنوان نمادی از پاکی و به نشانه احساس پاک و صمیمی نسبت به همسرش، این رنگ یعنی رنگ سفید را انتخاب کند. البته این لباس، غافلگیری ناخوشایندی نبود، زیرا به زودی زنان در سرتاسر اروپا و آمریکا از لباس های سفید برای عروسی خود استفاده کردند. اگرچه عروس هایی هم وجود داشتند که همچنان در لباس هایی به رنگهای دیگر ازدواج می‌کردند؛ اما رنگ سفید به عنوان رنگی مناسب و عالی برای  لباس عروس تعیین شده بود و از آن زمان تا کنون ادامه یافته است.

 ازدواج در لباس سفید یعنی بسیار خوب و صحیح انتخاب کرده اید؛ ازدواج در رنگ خاکستری یعنی به راه دوری خواهید رفت؛ ازدواج در رنگ سیاه، شما آرزو خواهید کرد که بازگردید؛ ازدواج در رنگ قرمز، شما آرزوی مرگ خواهید کرد؛ ازدواج در رنگ آبی، یعنی شما همواره خالص، پابرجا و راستگو خواهید بود.

 

رنگ لباس را ببین آینده را حدس بزن!

یک شعر قدیمی درباره اینکه چگونه رنگ لباس عروسی شما، بر آینده شما تاثیر می گذارد می گوید: «ازدواج در لباس سفید یعنی بسیار خوب و صحیح انتخاب کرده اید؛ ازدواج در رنگ خاکستری یعنی به راه دوری خواهید رفت؛ ازدواج در رنگ سیاه، شما آرزو خواهید کرد که بازگردید؛ ازدواج در رنگ قرمز، شما آرزوی مرگ خواهید کرد؛ ازدواج در رنگ آبی، یعنی شما همواره خالص، پابرجا و راستگو خواهید بود؛ ازدواج در رنگ سبز یعنی شما از دیده شدن خجالت می کشید؛ ازدواج در رنگ زرد، یعنی شما از مرد خود خجالت می کشید؛ ازدواج در رنگ قهوه ای یعنی شما در خارج شهر زندگی خواهید کرد و ازدواج در رنگ صورتی یعنی روح شما غرق خواهد شد.»

 لباس عروس

فرهنگ شرق

خیلی از لباس‌های عروس در چین، هند (ساریِ عروس)، پاکستان(شلوار و قمیص با گلدوزی بسیار، یا لهنگا) و ویتنام (فُرم سنتی آئودای) به رنگ قرمزند که در فرهنگ قدیم نماد خوش شانسی و خوش یمنی بوده‌است. امروزه زن‌های شرقی رنگ‌های دیگری را نیز برای لباس عروس استفاده می‌کنند. در عروسی‌های مدرنِ سرزمینِ اصلی چین، عروس لباسی به سبک غربی با رنگ دلخواه خود می پوشد و بعدتر در مراسم رسمی چای خوران، لباس سنتی به تن می‌کند.

در عروسی‌های مدرنِ تایوان، عروس معمولا لباس ابریشمیِ قرمز (طبق سنت چینی) یا سفید (غربی) می پوشد اما اکثر افراد، در هنگام انتخاب لباس  عروس، مدل سنتی قرمز را برای ضیافت پس از عروسی انتخاب می‌کنند. طبق رسوم قدیمی، پدر عروس میزبان مراسم مخصوص فامیل‌های عروس و مسئول تدارک نوشیدنی (شی جیو) در مهمانی فامیل‌های هر دو طرف است. در تایوان، خودِ مراسم عروسی طبق سلیقه زوج‌ها برگزار می‌شود اما ضیافت‌های پس از آن برای "تشکر" از کسانی است که عروس و داماد را تربیت کرده‌اند (مثلا پدربزرگ و مادربزرگ و عموها و دایی ها) یا کسانی که در آینده نیز به آن‌ها کمک می‌کنند. به همین جهت برای احترام به بزرگترها، ضیافت عروسی به‌طور رسمی و سنتی برگزار می‌شود.

در فرهنگ هند، ساریِ عروسیِ قرمز لباس سنتی عروس هاست. جنس ساریِ سنتی از ابریشم بوده اما به مرور زمان در رنگ و جنس آن تنوع ایجاد شده‌است. امروزه ساری‌ها از جنس کرپ، جورجت، شارمیوز و ساتن و با رنگ‌هایی چون طلایی، صورتی، نارنجی، خرمایی، قهوه ای و زرد عرضه می‌شوند. عروس‌های هندی در کشورهای غربی هنگام عروسی ساری می پوشند و از آن پس لباس‌های سنتی هندی (مثل لهنگا، چولی و ...) را به تن می‌کنند.

لباس عروس ژاپنی یک کیمونوی سنتی ساده سفیدرنگ است که در مراسم رسمی پوشیده می‌شود و نماد خلوص و باکرگی است. عروس در مراسم‌های بعدی به نشانه خوش یمنی، کیمونوی قرمز می پوشد.

جاوه ای‌های اندونزی لباس عروسی به اسم کِبایا دارند که نوعی بلوز سنتی است و طرحی روی آن کشیده شده‌است.

در فیلیپین انواع خاصی از "باروت سایا" (لباس سنتی فیلیپینی) به رنگ سفید برای عروس و "بارونگ تاگالوگ" برای داماد در نظر گرفته شده‌است. قبیله‌های مختلف و مسلمانان اَشکال دیگری از لباس‌های سنتی را در مراسمات خود به تن می‌کنند.

 

لباس عروس های سنتی

در فرهنگ های مختلف، لباس های سنتی هنوز جایگاه خود را در مراسم عروسی حفظ کرده اند. در ایران خودمان کردها، لرها، ترک ها و ترکمن ها لباس های محلی خود را در مراسم عروسی دارند که اگرچه جوانترها از آنها استقبال چندانی نمی کنند، اما هنوز خیلی ها دوست دارند برای چند دقیقه در مراسم شان این لباس های رنگی و پر زرق و برق را بپوشند و عکس یادگاری بگیرند.

در کشورهای دیگر هم مردم سنتی همین روش را دارند. مثلا ژاپنی‌ها همچنان در مراسم ازدواجشان لباس سنتی یا همان کیمونو را بر تن می‌کنند. داماد با پوشیدن کیمونو مشکی و عروس با پوشیدن کیمونو سفید در مراسم رسمی ‌ازدواج حضور پیدا می‌کنند. در مالزی، لباس و شال و کلاه رنگی و محلی به تن می کنند. ترک ها کمربند قرمز معروف شان را به کمر عروس می بندند و هندی ها لباس قرمز به عروس می پوشانند چون معتقدند قرمز نمادی از خوش‌یمنی است. لباس عروس هندی، همان ساری است که از پارچه ابریشمی ‌قرمز رنگ تهیه شده و روی آن جواهر، سنگ یا کریستال دوخته می‌شود.

 

لباس عروس در قرن جدید

مرکز توجه لباس های عروس از دهه 1950 تغییر کرد. امروزه بیشتر ازهمه، تاکید بر روی شخصیت خود عروس است.
در حال حاضر عروس ها می توانند تقریبا ازهر مدل و سبک لباسی برای مراسم ازدواج خود استفاده کنند، یک پیراهن طراحی شده بسیار تزئین شده و مجلل یا حتی یک پیراهن ساده غیر رسمی. هر سبکی که عروس انتخاب کند تا زیباتر به نظر برسد، قابل قبول است.
بنابراین شما می توانید هر رنگی را برای ازدواج خود انتخاب کنید، اما حداقل حالا اندکی درباره سابقه و تاریخچه استفاده از لباس عروسی سفید آگاهی پیدا کرده اید.

 لباس عروس

اجاره لباس عروس از کی باب شد؟

در زمان جنگ جهانی دوم بسیاری از عروس ها احساس کردند که ازدواج در لباس سفیدی مجلل، شایسته نیست، بنابراین لباس های ساده ای را برای مراسم عروسی خود انتخاب می کردند. در آن زمان زن ها وظیفه خود دیدند تا مراسم ازدواج سنتی را ترک کنند، در نتیجه آنها زمان کافی برای یافتن لباس عروس مناسب نداشتند، بنابراین باید بهترین لباس خود را برای این کار انتخاب می کردند.

اگر عروسی می خواست که حتما لباس عروس سفید داشته باشد، می توانست آن را برای مراسم، قرض بگیرد یا اجاره کند. اگر عروس و داماد هر دو در جنگ شرکت داشتند، در اونیفورم های نظامی خود ازدواج می کردند.

ترک ها کمربند قرمز معروف شان را به کمر عروس می بندند و هندی ها لباس قرمز به عروس می پوشانند چون معتقدند قرمز نمادی از خوش‌یمنی است. لباس عروس هندی، همان ساری است که از پارچه ابریشمی ‌قرمز رنگ تهیه شده و روی آن جواهر، سنگ یا کریستال دوخته می‌شود.

منبع :

https://www.soorban.com

مزون در تهران مزون مدینه لباس مجلسی زنانه

09125073368

 

  • لباس شب طراحی لباس
۰۸
مهر

 

طراحی لباس مجلسی

مزون مُدینه  طراحی لباس مجلسی:

به عبارت ساده لباس مجلسی لباسی است که در مهمانی ها و مراسم مورد استفاده قرار می گیرد. طراحی لباس مجلسی با مد روز و اصول شیک پوشی ارتباط مستقیم دارد. این ویژگی های خاص است که لباس مجلسی را از سایر لباس ها متمایز می کند. لباس مجلسی نوعی خاص از لباس زنانه است که موجب تقویت احساسات زنانه بانوان و بالا رفتن اعتماد به نفس آنها می شود. در طراحی لباس مجلسی عموماً یقه لباس کمی باز، قسمت سینه چسبان، آستین ها برهنه و  دامن لباس بلند و پرچین است و در دامن لباس از پارچه زیادی استفاده می شود. جنس پارچه بکار رفته در لباس مجلسی از براق تا مات و از نرم به سخت متنوع است.
لباس مجلسی ممکن است در مدل های پفی یا جذب طراحی شود. صرف نظر از اینها طراحی لباس مجلسی برای هر شخص باید متناسب با ساختار بدن وی انجام شود. بعنوان مثال طراحی لباس مجلسی یک فرد چاق بصورت پیراهنی جذب و تنگ به هیچ وجه ظاهر زیبایی نخواهد داشت، هر چند که از بهترین پارچه و بهترین تزئینات در ساخت آن پیراهن استفاده شود. 

 

طراحی لباس مجلسی

مروری تاریخی بر طراحی لباس مجلسی
طراحی لباس مجلسی قدمتی چند صد ساله داشته و تاریخ بوجود آمدن این هنر به اواسط دهه 1820 باز می گردد. هم زمانی باب شدن طراحی لباس مجلسی با دوره رمانتیسم و جنبش های تاثیرگذار در عرصه هنر و ادبیات اروپا و آمریکا تصادفی نیست.
در دوره رمانتیسم جامعه به عشق و شور و احساسات گرایش بیشتری پیدا کرد و این موجب شد میل به پوشیدن لباس های زیبا و خیره کننده در مردم پدیدار گردد. در این دوره صنعت نساجی و چرم گسترش یافت و پر رونق شد و لباس های آماده در دسترس مردم قرار گرفت.
در سال 1820 مد و فشن بصورت یک صنعت عمومی درآمد. تا پیش از این لباس های مجلسی و شیک مخصوص اشراف و طبقات بالای اجتماع بود و افراد متوسط و پایین جامعه توان تهیه لباس های مجلسی را نداشتند. علاوه بر این مجلات مد آمریکایی و اروپایی در این سال ها محبوبیت فوق العاده ای پیدا کردند.
لباس و مد زنانه در این دوره به بخش های متفاوتی مانند لباس صبح، لباس روز، لباس پیاده روی، لباس گردش، لباس کالسکه نشینی، لباس کنار دریا، لباس شام، لباس عصر، لباس مجلسی، لباس باله و...  تقسیم شد. از این گروه ها لباس مجلسی پر طرفدارترین گروه است.
امروزه پوشیدن لباس مجلسی به مراسم خاص و رسمی مانند جشن ها و جشنواره ها، مراسم خیریه، مراسم فارغ التحصیلی و... خلاصه می شود. در حالی که مرد ها گرایش زیادی به پوشیدن لباس های معمول و عمومی (مانند یک کت و شلوار استاندارد تیره رنگ که لباس مجلسی مردانه محسوب می شود) دارند، لباس مجلسی خانم ها تنوع فوق العاده بالایی دارد و خانم ها تمایل زیادی برای پوشیدن لباس های مجلسی متنوع و جذاب دارند.

 

طراحی لباس مجلسی

بیشتر بدانید : تاریخچه طراحی لباس

از سال 1820 تا 1899

انواع مختلف لباس مجلسی
طراحی لباس مجلسی زنانه در گروه های مختلفی صورت می گیرد که از این دست می توان به لباس های زیر اشاره کرد.
کت و دامن
لباس نامزدی
لباس شب
لباس فانتزی کوتاه
مانتو های مجلسی
طراحی لباس عروس
کت و شلوار های فانتزی
لباس های عروسکی

طراحی لباس مجلسی


فرم های مختلف بدن در طراحی لباس مجلسی
همان گونه که پیشتر گفتیم طراحی لباس مجلسی باید متناسب به شکل بدن افراد صورت گیرد وگرنه به قول معروف لباس به بدن افراد گریه خواهد کرد. در پایین فرم مختلف بدن افراد را برای شما کاربران گرامی شرح خواهیم داد.
فرم بدن متناسب : این افراد دارای اندامی متناسب هستند. بالا تنه و پایین تنه این افراد با هم متناسب بوده و ایرادی ندارند. انواع لباس های مجلسی برای بدن این افراد زیبنده خواهند بود و نیازی به تکیه بر نوع خاصی لباس مجلسی ندارند.
فرم بدن سیبی شکل : این افراد دارای اضافه وزن هستند. بالا تنه، پایین تنه و کمر این افراد در یک سطح قرار دارد. این اشخاص برای پوشاندن عیوب بدنشان باید از لباس های گشاد و تک رنگ استفاده کنند.. لباس های تنگ به تن این افراد ظاهر زیبایی نخواهد داشت.
فرم بدن قلمی و باریک : این افراد معمولاً دچار کمبود وزن هستند و اندام لاغر و یکدست و مستطیلی شکلی دارند. برای زیبا تر نشان دادن اندام، این اشخاص باید لباس های یقه باز بپوشند تا منحنی های اندام جلوه زیبا تری داشته باشند. 
فرم بدن ساعت شنی : زیبا ترین نوع اندام مربوط به این گروه است. بالا تنه و پایین تنه متناسب و کمر باریک از ویژگی های این فرم اندام است. بیشتر سلبرتی ها و خوانندگان با انجام ورزش های سخت یا عمل های جراحی زیبایی فرم بدنشان را به این صورت در می آورند.
فرم بدن گلابی شکل : این افراد دارای پایین تنه بزرگ هستند. لباس های راه راه یا دارای رنگ روشن در بالاتنه و رنگ تیره در پایین تنه موجب زیباتر نشان دادن این مدل اندام می گردد.

 

فرم های مختلف بدن

 

منبع :

https://tarahilebas.com

مزون در تهران مزون مدینه لباس مجلسی زنانه

09125073368

  • لباس شب طراحی لباس
۰۷
مهر

 

تاریخچه مد در ایران

مزون مُدینه  تاریخچه مد در ایران:

 

تاریخچه مد در ایران – دهه ۶۰
بعد از انقلاب ۱۳۵۷ و کاهش فراگیری مد و فرهنگ غربی در جامعه، فرهنگ پوشش ایرانیان نیز دچار تحول شد. میل به ساده‌زیستی، دوری از مد و جنگ ایران و عراق ، باعث شدند مد در دهه ۶۰ شمسی به حاشیه برود، لباس زنان در این سالها به مانتو و چادر و لباس مردان به شلوارهای پارچه‌ای گشاد و پیراهن‌های ساده تغییر یافت. لباس رسمی و اداری در این سال‌ها هم کت و شلوار بدون کراوات بود.

تاریخچه مد در ایران – دهه ۷۰
با پایان جنگ و آغاز دوره تاثیر همه جانبه رسانه‌هایی چون ویدئو و ماهواره، دوباره موج مدگرایی در جامعه آغاز شد. کاهش سختگیری‌ها و افزایش واردات البسه خارجی هم در تشدید این فضا موثر بود. دهه ۷۰ کم‌کم شلوارهای پارچه‌ای جای خود را به جین‌های تنگ داد و پیراهن‌های معمولی مردانه به تی‌شرت تبدیل شدند. مدل‌های مختلف روسری و مانتو و تنوع در این حوزه، تحولی بزرگ در پوشش خانم های ایرانی در دهه ۷۰ بود. با فرا گیر شدن این نوع مد، لباس های محلی ایران نیز در شهرها و روستاها جای خود را به این گونه لباسها داد.
برای مثال می‌توان به مدل مانتوی خفاشی اشاره کرد.
تاریخچه مد در ایران – دهه ۸۰
در دهه ۸۰ به علت استفاده از اینترنت در خانه‌های مردم، سرعت تحول مد بسیار بالا رفت، مانتو فروشی‌ها آنقدر زیاد و متنوع شدند که قیمت مانتوها کمتر با افزایش روبه‌رو می‌شد و جزو متنوع‌ترین و ارزان‌ترین تن‌پوش‌های دهه ۸۰ بودند.
تاریخچه مد در ایران – دهه ۹۰
در اواخر دههٔ هشتاد آشفتگی بازار پوشاک دولت مردان ایرانی را متوجه کرد که تا کنون از این عرصه وسیع رقابتی، غفلت کرده‌اند و آنان را وادار کرد تا به طراحی لباس به عنوان یک ابزار فرهنگی توجه کنند. به همین جهت ساماندهی مد و لباس به وزارت ارشاد واگذار شد. این وزارت خانه با برگزاری مسابقهٔ طراحی مد و لباس فجر هنرمندان را به رقابت کشاند و برای اولین بار در ایران طراحی مد و لباس به عنوان یک هنر در کنار هنرهای دیگر مطرح شد. اولین مؤسسه پژوهشی ثبت شده در زمینهٔ پوشاک ایرانی،مانا هنر ایرانیان نام دارد.

منبع :

https://lunato.net

مزون در تهران مزون مدینه لباس مجلسی زنانه

09125073368

  • لباس شب طراحی لباس
۰۶
مهر

تاریخچه طراحی لباس

مزون مُدینه تاریخچه طراحی لباس:

 

در قرن نوزدهم میلادی چارلز فردریک ورث (Charles Frederick Worth) با دوختن برچسب نام خود به لباس‌هایی که طراحی میکرد زمینه ساز شروع طراحی مد به طور کلی شد.

 

درست پیش از آنکه بزازها مزون‌های لباس (خانه‌های مد) خود را در پاریس برپا کنند و انبوه خیاط‌های شناخته نشده دست به خلاقیت بزنند و مدهای عالی که در دادگاه‌های سلطنتی پوشیده می‌شدند برچیده شوند. موفقیت ورث به طوری بود که او به جای اینکه مانند خیاط‌های دیگر که در گذشته تنها از دستور مشتری پیروی میکردند رفتار کند، می‌توانست به مشتریانش دیکته کند چه بپوشند.

 

واژه ی 'طراح مد' در حقیقت اولین بار برای توصیف او ساخته شد.

 

در حالیکه مقوله ی پوشاک در هر دوره ی زمانی توسط دانشگاهیان مورد مطالعه و بررسی قرار گرفته است، تنها خلق پوشاک از سال ۱۸۵۸ به بعد را می‌توان به طور مؤثر طراحی لباس در نظر گرفت.

در همان دوره بود که بسیاری از مزون‌های لباس (خانه‌های مد) شروع به استخدام هنرمندان و نقاش‌ها کردند تا طرح لباس‌ها را بکشند.

 

تصاویر نقاشی شده به مشتری‌ها نشان داده می‌شدند که بسیار ارزان‌تر از نمونه واقعی لباس تولید شده در کارگاه بودند، در صورتی که مشتری‌ها یکی از طراحی‌های آنان را می‌پسندیدند آن لباس را سفارش می‌دادند و خانه ی مد از این طریق صاحب درآمد می‌شد.

به این ترتیب، سنت طراحی لباس به جای ارائه ی لباس‌های تکمیل شده به عنوان یک کار اقتصادی شروع شد.

 

طراحی مد به سبک ایرانی:

طراحی لباس در دوره ی قاجار

مدگرایی و مد در ایران از زمان قاجار و با سفر ایرانیان به غرب آغاز شد. در آن زمان درباریان به دنبال توسعه ی روابط دیپلماتیک با قدرت‌های اروپایی طی سفر به اروپا برای نخستین بار با پوشش‌های غربی آشنا شدند، همچنین دانشجویانی که برای ادامه ی تحصیل به اروپا رفته بودند نیز زمینه ی تغییر دیدگاه نسبت به سبک پوشش را فراهم آوردند.

 

طراحی لباس در زمان فتحعلی شاه

نقطه ی شروع مدگرایی زمانی بود که بانوی ارشد فتحعلی شاه طی یک مهمانی دربار با «الیزابت مک نیل» همسر «جان مک نیل» آشنا شد.

 

طراحی مد در زمان ناصرالدین شاه

در زمان سلطنت ناصرالدین شاه و به واسطه ی نفوذ دخترش تاج السلطنه که تحصیل کرده ی اروپا بود و از آزادی زنان ایران پشتیبانی می‌کرد باعث ورود مد روز در سبک اروپایی به ایران شد.

 

طراحی مد و لباس در دوره ی پهلوی زمان رضا شاه

با آغاز دوره ی پهلوی الگو سازی از مظاهر پیشرفت به اوج خود رسید، پس از ورود ملکه ثریا (ملکه افغانستان) بدون حجاب به ایران و سفر رضا شاه به ترکیه و دیدار با آتاتورک و دیدن زنانی که بی حجاب بودند و مانند مردان کار می کردند و دیگر مظاهر غرب، تصمیم به ایجاد یک مدرنیزاسیون اجباری گرفت؛ 

 

طراحی لباس در زمان محمدرضا شاه

در زمان سلطنت محمدرضا شاه از سال ۱۳۲۰ تا ۱۳۶۷ ه. ش به دلیل افزایش ارتباطات با کشورهای غربی و آمریکایی سیر تحول لباس و همگون شدن آن با البسه خارجی بیشتر شد.

 

اولین طراح مد و لباس ایرانی

زینت جهانشاه دختر یکی از سرهنگ‌های وزارت جنگ آن دوره در آموزشگاه بین‌المللی «لته فراین» آلمان تحصیل کرد و پس از ازدواج با یکی از افسران نظام به سوئیس رفت و در آنجا حدود یکسال هنر خیاطی و روش برش روی مانکن را فرا گرفت، سپس به پاریس که یکی از مراکز اصلی صدور مد دنیا بوده و هست رفت و در آنجا در خیاطی تخصص پیدا کرد و همچنین تحت تعلیم «پیر بالمن» یکی از طراحان معروف آن زمان رموز خیاطی مدرن و بوتیک داری را یادگرفت.

 

او در بدو ورود به ایران، اقدام به افتتاح یک لباس فروشی و خیاط خانه در خیابان امیریه شهر تهران کرد و در مدت سه ماه موفق شد نود دست لباس زنانه برای هنگام صبح، عصر و شب، تولید کند و با پوشاندن به تن مانکن‌ها و دخترها، آنها را در معرض مشاهده پانزده تن از زنان از فرنگ برگشته قرار دهد که با مد روز اروپا آشنا بودند.

منبع :

https://www.srapoosh.com

مزون در تهران مزون مدینه لباس مجلسی زنانه

09125073368

  • لباس شب طراحی لباس