۳۰
آذر
آموزش دوخت زیپ مخفی
مزون مُدینه آموزش دوخت زیپ مخفی
مزون مُدینه آموزش دوخت زیپ مخفی
مزون مُدینه طراحی لباس در ترکیه
از قدیم گفته اند هنر نزد ایرانیان است و بس. اگر سال ها به عقب برگردیم و به نقشه جغرافیا دقت کنیم، متوجه می شویم که کشور ترکیه زمانی جزئی از خاک ایران بوده و هنر در این کشور از دست هنرمندان ایرانی ریشه دوانده. هنر طراحی لباس در ترکیه که در همان دوران قدیم با پوشش اسلامی پیوند خورده بود تا به امروز نیز حفظ شده است.
اگر بخوایم به قدمت تاریخی طراحی لباس در ترکیه اشاره کنیم باید به تاریخ 4000 ساله قبل نگریست که البته قصد نداریم به آن دوران برگردیم و داستان هزار و یک شب تعریف کنیم. اما در حدود 5-6 قرن پیش ، که عثمانی ها در سراسر ترکیه به روش پادشاهی زندگی میکردند، به لباس اهمیت خاصی میدادند. به گونه ای که شاید بتوان گفت تمام بزرگی و طبقه اجتماعی خود را به وسیله مدل و رنگ و جنس پارچه لباس به رخ دیگران می کشیدند. و در منسب های دولتی به همین روش پست و مقام هر شخص مشخص میشد . لذا طبقات عامه جامعه حق پوشیدن لباسهای پرزرق و برق یا برنگ لباس افراد دربار را نداشتند.
در این دوره لباس ها بلند و از یقه کاملا بسته و تا زیر زانو یا مچ پا کشیده میشد. و عمدتاً بصورت یک عبا با طرح های اسلیمی دوخته و به تن میشد. استفاده از کلاه های سطلی شکل و یا عمامه نیز در طبقات مختلف رواج داشت.
برخلاف ایرانی ها در ترکیه لباسهای مشکی و تیره رنگ چندان مورد استقبال قرار نمیگرفت و رنگهایی چون آبی و سبز بیشتر مورد پسند درباریان و پادشاهان میبود و رنگهای مشابه بصورت ساده تر در بین مردم عادی مورد استفاده قرار میگرفت.
لباس های بانوان در آن دوران نیز با استفاده از مدلهایی که از فرانسه الگو برداری میشد و اغلب بصورت پیشکش یا غنیمت های جنگی از اروپا به دست می آمد طراحی و استفاده می گشت. از آنجایی که در ترکیه اقلیت های مسیحی و مسلمان در کنار یکدیگر اما متفاوت در پوشش زندگی میکردند، باعث ایجاد تنوع در طراحی لباس در ترکیه شد و این دو فرقه همیشه سعی در آن داشتند که از یکدیگر متمایز باشند. و مسلمانان که قوانین پوشش بر آنها مشخص بود نباید از حد خود تجاوز و به سمت پوشش های اروپایی میرفتند.
اوج تغییرات لباس در ترکیه در ابتدای قرن هجدهم رخ داد. دولت عثمانی در زمان سلطان محمود دوم با شکست سختی که در جنگ متحمل شد، تصمیم به ایجاد تغییرات عمده ای گرفت که این تغییرات تماماً از غرب نشأت میگرفت. بعنوان مثال لباس سربازان به کت و شلوار تغییر پیدا کرد و رده بندی سربازان توسط یک کلاه منگوله دار با رنگهای متفاوت مشخص میگشت. این نوع پوشش به مرور به مراکز دولتی و بین کارمندان نیز رواج یافت و استفاده از عبا و عمامه فقط برای علما باقی ماند و تا به امروز نیز مورد استفاده قرار میگیرد.
همانگونه که در مطالب قبلی اشاره نمودیم پس از رونق دنیای مد و طراحی لباس در ایتالیا، این کشور نیز در دهه های اخیر با بهره گیری از مدلهای اروپایی، علم طراحی لباس در ترکیه را گسترش داده و امروزه به یکی از مهمترین قطب های صادرات لباس در سراسر دنیا مبدل شده است. و همانطور که بالاتر نیز اشاره کردیم بدلیل وجود مسلمانان و مسیحیان در کنار یکدیگر، امروزه شاهد ترکیب مدلهایی از طراحی لباس در ترکیه هستیم که برای هر دو قشر جامعه قابل استفاده میباشد.
اگر دقت کرده باشید طرح های ایرانی و عثمانی همیشه دارای ریزه کاری هایی روی لباس هستند مانند گلدوزی، منجوق دوزی، و نقوش برجسته ای که از دوخت اصل لباس بسیار زمان بیشتر و البته هنری والاتر میطلبد. اما لباسهای اروپایی باز تر و ساده تر در هستند و بجای ایجاد نقوش ذکر شده، با برشهای متنوعی مدل لباس ها را تغییر می دهند. لذا این روشهای طراحی لباس در ترکیه باعث شده امروزه لباسهای مجلسی بلند و پوشیده که تلفیقی از طرح های اروپایی و ترکیه است را شاهد باشیم.
پارچه های مورد استفاده برای طراحی لباس در ترکیه
منطقه ترکیه و نیمه شمال و شمال غربی ایران بدلیل دارا بودن مراتع همیشه سرسبز از قرن ها پیش همه مکان مناسبی برای پرورش گوسفندو انواع دیگر چهارپایان بوده و به همین علت پشم گوسفند به وفور در دسترس مردم این منتطقه قرار داشته است. لذا پارچه های تولید شده از پشم که از لطافت و ماندگاری خوبی برخوردارند در تولید لباس در ترکیه حرف اول را می زند.
برای ما ایرانیان واردات لباس از ترکیه و خرید و مصرف آن بسیار با صرفه بوده و از لحاظ کیفیت نیز همپای نمونه های ایتالیایی و فرانسه می باشد.
امروزه هنر طراحی لباس در ترکیه به عنوان یک رشته دانشگاهی در دانشکده های هنری تدریس میگردد و فارغ التحصیلان این رشته پس از پایان تحصیلات اغلب برای دوره های تکمیلی یا کسب تجربه به ایتالیا و فرانسه رفته و مدتی را در آنجا سپری می کنند.
از کشور ایران نیز سالانه تعداد بسیاری از دانشجویان رشته هنر برای تحصیل به ترکیه میروند که 90 درصد آنها دختر بوده و پسرها در ایران عموماً کمتر به شغل طراحی لباس روی می آورند. این درحالیست که اغلب بنیانگذاران لباس های عصر جدید غالباً مرد بوده اند. شاید دلیل آن را بتوان عدم حمایت دانشگاه های داخل از این رشته دانست لذا توجه کمتری از جانب دانشجویان به رشته طراحی لباس می گردد.
منبع:
https://tarahilebas.com/
مزون مُدینه ۵ راه برای دوخت لبه لباس
مزون مُدینه آموزش دوخت زیپ مخفی برای مبتدی تا حرفه ای
خیاطی – دوختن زیپ مخفی (Invisible Zipper) بدون این که آموزش دوخت زیپ مخفی را دیده باشید کار بسیار سختی است چون این کار نیازمند ظرافت و دقت زیادی است.
دوخت زیپ مخفی روی لباس یکی از موارد آسان و در عین حال مهم و حساس در خیاطی است؛ خیلی ها از این که دوخت زیپ مخفی را انجام بدهند می ترسند ولی اگر این مقاله را بخوانید و به نکات آن که از مقاله های مختلفی گردآوری شده دقت کنید می بینید که دوخت زیپ مخفی آنقدرها هم سخت نیست. دقت داشته باشید که هرچه زیپ مخفی را تمیزتر و با دقت بیشتر روی لباس بدوزید در نهایت لباس شیک تر و زیباتری خواهید داشت.
اولین نکته برای دوخت زیپ مخفی آن است که از زیپ مخصوص برای این دوخت استفاده کنید. همانطور که در شکل زیر می بینید زیپ مخفی که در سمت راست آمده ظاهری متفاوت با زیپ معمولی دارد.
قبل از این که متن آموزش دوخت زیپ مخفی را بخوانید پیشنهاد می کنم این کلیپ کوتاه آموزش دوخت زیپ مخفی را ببینید تا بهتر بتوانید متوجه متن آموزش بشوید:
جای دوخت زیپ مخفی معمولاً ۲ الی ۳ سانتیمتر از طول پارچه برای نقاب زیپ و ۱ سانتیمتر از عرض پارچه یا خط کمر فاصله دارد که این فاصله ها را باید با صابون خیاطی نشانه گذاری کنید.
زیپی را که انتخاب کرده اید از قسمت انتهای پایین آن به اندازه ۲ الی ۳ سانتیمتر علامت بزنید.
زیپ را بر روی خطی که روی پارچه کشیده اید (و محل دوخته شدن زیپ را نشان می دهد) قرار دهید به طوری که قسمت فلزی بالای زیپ روی خط عرضی (خط کمر) کشیده شده روی پارچه قرار بگیرد و محل علامت زده شده بر روی زیپ را بر روی خط طولی پارچه هم علامت بزنید.
بنابراین از خط عرضی تا اینجایی که الان بر روی خط طولی علامت زده اید محل دوخته شدن زیپ خواهد بود.
از قسمت علامت زده شده بر روی خط طولی که انتهای محل قرار گرفتن زیپ است به پایین را با دنده معمولی و از قسمت علامت زده به سمت بالا را که محل دوخته شدن زیپ است با دنده درشت بدوزید.
حالا قسمت دوخته شده را از دو طرف اتو بزنید. علاوه بر این، باید بین درز را باز کنید و مابین درز را هم اتو کنید.
بعد از اتو، شما می توانید به یکی از دو روش زیر عمل کنید:
۱- روش اول:
قسمتی که با دنده درشت دوخته بودید و محل قرار گرفتن زیپ بود را بشکافید. این کار کمک می کند تا جای زیپ کش نیاید.
دقت کنید که قبل از دوخت زیپ، همه نخ های اضافه را بچینید که باعث خراب شدن زیپ نشوند.
شما می توانید برای ایستایی بهتر زیپ در زیر آن از دو تا تکه لایی استفاده کنید.
زیپ را کاملا باز کنید و محلی از زیپ را که علامتگذاری کرده اید لب به لب انتهای محل دوخته شده با دنده معمولی قرار بدهید.
زیپ را طوری باید قرار بدهید که دنده های زیپ کاملا بر خط اتو مماس باشد.
۲- روش دوم:
محل دوخته شده با دنده درشت را نمی شکافید بلکه زیپ را کاملا می بندید و آن را روی درز دوخته شده با دنده درشت قرار می دهید.
چند کوک از محلی که ماشین زیپ قرار می گیرد را بشکافید و فقط ماشین زیپ را از آن عبور بدهید.
حالا زیپ را با استفاده از سنجاق فیکس کنید. دقت داشته باشید که موقع قرار دادن زیپ بر روی پارچه، برجستگی دنده های زیپ باید به سمت روی کار و قسمت پشت زیپ به طرف شما باشد. به عبارت دیگر طرفی که ماشین زیپ می خوابد باید به سمت روی کار شما باشد.
هر دو طرف زیپ باید به همین ترتیب فیکس بشود و باید دقت کنید که قسمت های علامت زده شده در دو طرف زیپ در یک امتداد باشد.
حالا وقت آن رسیده که زیپ را روی پارچه بدوزید. برای این کار می توانید از پایه دوخت زیپ مخفی یا پایه دوخت معمولی استفاده کنید.
اگر خواستید از پایه دوخت معمولی استفاده کنید باید قبل از شروع کار دندانه های دو طرف زیپ را که حالت فر دارند با استفاده از اتویی که حرارت آن زیاد نیست (چون اگر زیاد باشد دندانه های پلاستیکی زیپ را از فرم اصلی اش خارج می کند) اتو کنید.
اگر از پایه دوخت زیپ مخفی استفاده کردید باید دندانه های زیپ را از محل فر زیپ با انگشت باز کرده و داخل شیار پایه دوخت قرار بدهید. معمولا پایه های دوخت زیپ مخفی دو شیار دارد و بسته به این که کدام طرف زیپ را می خواهید بدوزید باید دندانه ها را در یکی از این شیارها قرار دهید.
یادتان باشد که:
خب! این هم از دوخت زیپ مخفی به ساده ترین و کامل ترین شکل ممکن؛ اگر همیشه از دوخت این زیپ ترس داشته اید توصیه می کنیم بعد از خواندن این مقاله سعی کنید که خودتان را با این چالش روبرو کنید و دوخت زیپ مخفی را امتحان کنید.
منبع :
https://besazobefrosh.com/
مزون مُدینه معرفی قسمت های مختلف چرخ خیاطی
مزون مُدینه آموزش دوخت پاپیون پارچه ای زیبا و ساده به همراه الگو
مدل های مختلف پاپیون نظیر پاپیون پارچه ای، پاپیون نمدی، پاپیون چرمی و … می تواند برای تزیین لباس، کیف، تل، گل سر و پاپوش مورد استفاده قرار گیرد. از این رو پیشنهاد می کنیم در ادامه ما را با آموزش دوخت پاپیون همراهی کنید.
برای دوختن پاپیون همانطور که در بالا نیز به آن اشاره شد می توان از نمد، پارچه های نخی، چرم و غیره استفاده کرد. در این مطلب قصد داریم روش دوخت پاپیون با پارچه نخی طرح دار را در اختیار شما عزیزان و همراهان گرامی قرار دهیم. این نوع پاپیون ها برای تزیین پاپوش دخترانه، لباس بچگانه، تل و گل سر بسیار مناسب می باشد. علاوه بر موارد ذکر شده در دوخت دستکش عروس و برای تزئین مدل های مختلف سرویس آشپزخانه عروس معمولا از پاپیون پارچه ای استفاده می کنند.
برای دوخت این پاپیون باید در ابتدا وسایل مورد نیاز مانند مقداری پارچه نخی، قیچی و سوزن ته گرد را آماده کنید و پارچه نخی را به دو صورت تکه بزرگ مربعی شکل و تکه کوچک مستطیلی شکل برش بزنید.
آنگاه پارچه مربعی شکل را به سمت داخل تا بزنید و لبه های طولی پارچه را روی هم قرار دهید، بعد کوک بزنید و بدوزید.
سپس اطراف پارچه را مطابق شکل علامت گذاری کنید و سوزن بزنید.
در مرحله بعدی دوخت پاییون باید اطراف و لبه های کناری آن را بدوزید.
نتیجه کار شما باید به این صورت باشد.
اکنون باید به سراغ دوخت تکه پارچه کوچک مستطیلی شکل بروید(مراحل دوخت این قسمت را می توانید در شکل مشاهده کنید). لبه های طولی این قسمت از پارچه را باید سردوز بزنید، بعد کار به سمت رو برگردانید و لبه های کناری آن را نیز سر دوز بزنید و در آخر دو لبه کناری آن را روی هم قرار دهید و بدوزید تا حالتی دایره مانند پیدا کند.
در ادامه باید، پارچه نخی دوخته شده را با کمک انگشتانتان جمع کنید.
برای ثابت ماندن کار بهتر است از سوزن ته گرد استفاده کنید.
اکنون پارچه جمع شده را داخل پارچه حلقه ای شکل(دایره مانند) قرار دهید.
پارچه حلقه ای باید دقیقا در وسط پارچه جمع شده قرار بگیرد.
اکنون شما صاحب یک پاپیون زیبا هستید که با استفاده از مقداری چسب مایع و حرارتی می توانید آن را به روی گیره یا پنس سر، لباس، کفش روفرشی، کیف و یا سرویس آشپزخانه بچسبانید.
ضمن قدردانی از همراهیتان با آموزش دوخت پاپیون در این بخش، امیدواریم با انجام دقیق مراحل بالا بتوانید، به راحتی پاپیون های زیبا در انواع رنگ بسازید و مورد استفاده قرار دهید.
منبع :
https://arga-mag.com/
مزون مُدینه دیدگاه طراحان مد دربارۀ خیاطیِ مد
امروزه لباس هایی که توسط طراحانِ معروف مُد بسیار خلاقانه طراحی و دوخته شده اند به فروش می روند و به دست مشتریان می رسند.
طراحانِ این دوره دانش کافی دربارۀ دوخت و دوز مُد دارند.
خیاطیِ مُد را می توان به دو دسته تقسیم کرد:
روش رایج دوخت و دوز به اینصورت است که دو طرفِ پارچه را با چند کوک به هم وصل می کنید و در نهایت آنرا با چرخ خیاطی می دوزید.
اما از دیدگاه طراحان مد، جای درزهای لباس نباید مشخص باشد و این نکته به زیبایی لباس کمک می کند و علاوه بر این مهارتِ خیاطی را با استفاده از کوک فرانسوی، بافت فرانسوی، کوک لوله ای، دوخت دستی با ماشین دوخت، و گاهی هم دوخت پنج نخ با ماشین دوخت نشان می دهد.
لباس های مد روز با استفاده از انواع مختلف دوخت توسط طراحان مد که بر تکنیک های دوخت و دوز تمرکز دارند، تولید و به فروش می رسد. برای افزایش قیمت یک لباس، دوختِ مد روز یا دوخت نامرئی مورد استفاده قرار می گیرد. لباس های برند قیمت های بالایی دارند و براحتی در دسترس هستند. مشتریان اغلب به مدل های بروزِ لباس که توسط طراحان مد طراحی شده دسترسی دارند.
در حالیکه لباس هایی که توسط خیاط ها دوخته می شوند، کاملا مناسب هستند و ظاهر خوبی هم دارند. با توجه به نکات زیر، می توانیم بین کوکِ خیاط و کوکِ طراح تفاوت قائل شویم و متوجه شویم هر کدام از این دو بر چه مواردی تمرکز دارند.
|
کوکِ خیاط
1. درون لباس لبه های پارچه مشخص است که بعلت کیفیت پایین پارچه 2. استفاده از نخ دو حلقه ای برای دوختِ روی لباس، نخ سه حلقه ای برای دوخت کلی، و نخ چهار حلقه ای برای کتانِ و جین. مهارت و دانشِ دوخت پایین است. 3. اغلب اطراف یقه بعلت نوع پارچه لبه های مشخصی دارد. 4. چروک های حاصل از تطبیق نادرستِ محل قرار گیری سوزن، تعداد حلقه های نخ، و استفاده از دانش پارچه، در حد استاندارد نیست. 5. تمرکز بر لباس های ارزان تر برای مطابقت با نیازهای اغلب مشتریان. 6. اهمیت کمتری به دوختِ دستی داده می شود. استفاده از ماشین های دوخت مدرن بندرت صورت می گیرد. 7. نقص های دوخت مانند چروک، بیرون زدگی، یا درز های لباس اغلب مشاهده می شود. بعلت استفاده از ماشین های ساخته شدۀ محلی و ابزارآلاتی که اغلب استفاده می شود، دوخت رویی لباس در بیشتر موارد ظریف و دقیق نیست. 8. ماشین های رکابی هنوز هم مورد استفاده قرار می گیرند. برخی موارد حتی ماشین هایی با قدرت کم استفاده می شوند. 9. استفاده از مواد خام مانند کرباس، استفاده از آسترهای قابل اشتعال، آستر دوزی، نخ، سوزن، دکمه، گیره ها و غیره همگی بر اساس هزینۀ پایین تر انجام می شوند. 10. کوک و دوخت در حد استاندارد نمی باشد.
|
|---|
کوک طراح
1. تمامی مراحل کار در نهایت دقت انجام می شود و از پارچه های با کیفیت بالا استفاده می شود تا طبق نیاز مشتریان باشد.
|
|---|
منبع :
https://tarahilebas.com/
مزون مُدینه مولاژ لباس چیست؟
غالباً اندازه گیری لباس برای بسیاری از طراحان لباس چالش برانگیز و دردسر ساز است.
در روش مولاژ لباس طراح مستقیماً لباس را توسط پارچه یا کاغذ بر روی مانکن طراحی می کند. طراح در متد مولاژ لباس قادر خواهد بود لباسی که در ذهن می پرورد را بصورت سه بعدی بوسیله پارچه و سوزن روی مانکن فرم دهد تا به طرح دلخواه خود برسد. بسیاری از طراحان لباس مطرح دنیا امروزه از روش مولاژ لباس در طراحی لباس استفاده می کنند.
اگر می خواهید طراحی لباس را به صورت حرفه ای و استادانه دنبال کنید به سه چیز نیاز دارید : { مهارت، تمرین و هنر } در این مطلب مراحل مختلف مولاژ لباس را برای شما شرح می دهیم. شما در این روش می توانید لباسی طراحی کنید که کاملاً قالب بدن شخص باشد.
در ادامه مراحل کلی ساخت مولاژ لباس را برای شما بازگو می کنیم.
ابزار مورد نیاز برای ساخت مولاژ لباس :
مراحل کلی ساخت مولاژ لباس :
1 – اندازه گیری
بهتر است در آغاز با فردی که اندام متناسبی دارد ساخت مولاژ لباس را شروع کنید و ترجیحاً کسی را برای اینکار انتخاب کنید که با صاف ایستادن به مدت طولانی مشکلی نداشته و وسط کار خسته نشود.
در زمان اندازه گیری فرد مدل باید لباسی تنگ و کاملاً متناسب با بدن به تن داشته باشد. بعنوان مثال برای قسمت پایین تنه شلوار یوگا، ساپورت یا جوراب شلواری و برای بالا تنه یک تیشرت تنگ و چسبان مناسب خواهد بود. یک تکه کش را دور کمر و قطعه دیگر کش را به دور برجستگی باسن گره بزنید. زنجیر گردنبند دور گردن حلقه کرده و زنجیر اضافی را از قسمت چاله گلو به سمت پایین آویزان کنید. بلندی زنجیر باید به گونه ای باشد که حدود 7 تا 10 سانت زنجیر آویزان بماند.
حالا باید اندازه مولاژ لباس را در آورید. برای اینکار سانتیمتر را دور بدن مدل قرار داده، بطوریکه انگشت سبابه زیر متر قرار گرفته و بتوانید با انگشت شست انتهای دو سر متر را روی همدیگر نگه دارید. تمام اندازه های مورد نیاز را بر روی کاغذ یاد داشت نمایید.
2 - محاسبات
هنگامی که تمام اندازه های مورد نیاز را یادداشت کردید، زمان آن است که کمی از علم ریاضیات استفاده کنید. البته محاسبات خیلی پیچیده ای در کار نیست، فقط یک جبر ساده است. محاسبات باید روی یک برگ کاغذ یادداشت شود تا در تهیه مولاژ لباس مورد استفاده قرار گیرد.
3 – کشیدن الگوی کاغذی برای ساخت مولاژ لباس
در اینجا باید با استفاده از اندازه های گرفته شده و نتایج بدست آمده از محاسبات، الگوی قسمت پشت و جلوی مولاژ لباس را تهیه کنید. برای شروع باید با استفاده از مداد و خط کش، خطوط مرجع و اصلی را بر روی یک کاغذ بزرگ رسم کرده و سپس شروع به اضافه کردن اطلاعات و اندازه های شخصی نمایید تا بتوانید الگوی کاغذی مولاژ لباس را آماده کنید.
4 – ساخت مولاژ پارچه ای از روی الگوی کاغذی
زمانی که تهیه الگوی کاغذی مولاژ به پایان رسید نوبت آن است که از این الگو برای ایجاد خطوط برش و دوخت روی پارچه متقالی که تهیه کرده اید استفاده نمایید. مانند هر لباس دیگری باید پس از برش پارچه، لبه های پارچه را به دقت لبه دوزی کنید. سپس زیپ را در قسمت پشت مولاژ قرار داده و آن را به پارچه بدوزید. دوخت زیپ بر روی مولاژ لباس به شما اجازه می دهد به سرعت و به آسانی مولاژ را به مانکن پوشانده یا آن را از بدن مانکن خارج نمایید.
5 – اشکالات پارچه را برطرف کنید.
به خوبی مولاژ تهیه شده را بررسی نموده و تمامی اندازه ها را چک کنید. به خاطر داشته باشید مولاژ لباس باید به اندازه قالب بدن مشتری در بیاید و هیچ شکاف یا چین و چروکی در پارچه آن وجود نداشته باشد تا صاف و درست روی بدن مشتری قرار گیرد، درست مثل یک دستکش که کاملاً قالب دست است. هر گونه اصلاحاتی که نیاز است را روی مولاژ پارچه ای انجام داده و سپس این تنظیمات انجام شده را روی الگوی کاغذی مولاژ نیز پیاده نمایید تا دفعه دیگر که خواستید مولاژ تهیه کنید، اندازه های درست و دقیقی داشته باشید.
منبع :
https://tarahilebas.com/
مزون مُدینه متد ها و تاریخچه الگوسازی و دوخت
متد ها و تاریخچه الگوسازی و دوخت
برای یک طراحی لباس موفق، الگوسازی گامی اساسی است.
الگوسازی شامل طراحی و ساخت قالب هایی است که لباس ها و انواع صنایع دستی توسط آنها دوخته و تهیه می شوند.
الگو ها تکه های کاغذ برش خورده ای هستند که با قرار دادن آنها بر روی پارچه و ترسیم خطوط دور آنها می توان پارچه را به شکل آنها برش زد.
الگوسازی می تواند در منزل و توسط خیاطان با تجربه انجام شود یا به صورت الگوهای از پیش ساخته از مزون های معتبر خریداری شود.
الگوسازی یک هنر است. این هنر شامل شکل دادن به یک قطعه پارچه صاف برای مطابقت با منحنی های بدن انسان است. الگوسازی یک پل ارتباطی بین طراحی و تولید لباس است.
یک طرح می تواند از طریق الگو (که تفسیری از طراحی در قالب لباس است) به لباس مبدل شود. یک الگو بر خلاف بدن ، طرحی مسطح است در حالی که بدن دارای طول ، عرض و عمق است.
در این چهارچوب تقریباً استوانه ای ، یک سری منحنی ها و برآمدگی های ثانویه وجود دارد که اغلب موجب نگرانی الگوساز است.
درز ها اساس تمام الگوسازی ها هستند. آنها موجب می شوند طرح مسطح پارچه به یک طرح سه بعدی متناسب با منحنی های بدن تبدیل گردد.
معمولاً طراح یا الگوساز، الگو را بر اساس طرح مسطح یا یک تصویر دو بعدی می سازد. الگوی اولیه اساس الگوسازی است که مطابق با طراحی و اندازه ساخته می شود.
الگوی اولیه نقطه شروع طراحی الگوی مسطح است. این یک الگوی ساده و متناسب با بدن است که برای شروع مورد استفاده قرار می گیرد.
الگوسازی شامل 3 متد است :
• درافتینگ
• دراپینگ
• الگوسازی کاغذی
1 – درافتینگ
این روش شامل روش اندازه گیری به دست آمده از طریق سایز استاندارد یا اندازه دقیق فرد یا یک لباس است.
اندازه دور سینه، دور کمر، دور باسن و... فرد بر روی کاغذ یادداشت شده و با رسم خطوط بر روی کاغذ الگو کشیده می شود. درافتینگ به عنوان ساخت الگوی اصلی و پایه ی لباس مورد استفاده قرار می گیرد.
اندازه گیری در الگوسازی
• دور کمر : با استفاده از متر و حلقه زدن آن دور باریک ترین قسمت کمر این اندازه به دست می آید.
• دور باسن : این اندازه با حلقه زدن متر در حدود 15.5 سانتیمتر زیر کمر یعنی روی برجسته ترین قسمت باسن به دست می آید.
• بالا تنه پشت : با اندازه گرفتن طول مهره برجسته گردن تا کمر این مقدار به دست می آید.
• بالا تنه جلو : با اندازه گرفتن طول سرشانه تا خط کمر (طوری که متر از برجسته ترین نقطه سینه عبور کند) این مقدار به دست می آید.
• دور سینه : با استفاده از متر و حلقه زدن آن دور برجسته ترین قسمت سینه اندازه دور سینه به دست می آید.
• طول سرشانه : با اندازه گرفتن حد فاصل خط گردن تا استخوان سرشانه این مقدار به دست می آید.
• گودی حلقه آستین : با اندازه گرفتن طول پشت گردن تا زیر بازو این مقدار به دست می آید.
• کارور جلو : با اندازه گرفتن حد فاصل نقطه شروع زیر بغل یک دست تا زیر بغل دیگر از جلوی بدن این اندازه به دست می آید.
• کارور پشت : با اندازه گرفتن حد فاصل نقطه شروع زیر بغل یک دست تا زیر بغل دیگر از پشت بدن این اندازه به دست می آید.
• دور گردن : با استفاده از متر و حلقه زدن آن دور گردن فرد این مقدار به دست می آید.
لوازم مورد استفاده برای درافتینگ و الگوسازی :
• سانتیمتر : این وسیله ای است که حتماً در حال حاضر خودتان آن را دارید، چرا که ساخت و تهیه لباس مستلزم اندازه گیری دقیق بدن است. اگر سانتیمتر ندارید همین امروز یک نوع با کیفیت آن را تهیه کرده تا بتوانید الگوسازی را به وسیله اندازه گیری دقیق بدن انجام دهید.
• بشکاف خیاطی : این وسیله نیز مانند سانتیمتر برای هر خیاط یا طراح لباسی الزامی است. می توانید با استفاده از بشکاف خیاطی برای شکافتن کوک های متصل کننده الگو به پارچه استفاده کنید.
• ماژیک خیاطی : می توانید از ماژیک خیاطی برای علامت گذاری پارچه و کاغذ الگو استفاده کنید.
• رولت خیاطی : با استفاده از رولت خیاطی می توانید طرح الگو را روی پارچه انتقال دهید، برای این کار کافی است ابتدا پارچه را روی سطح صافی پهن کرده و کاربن (رنگ زرد یا سفید توصیه می شود) را روی پارچه قرار داده، سپس الگو را روی کاربن گذاشته و با رولت مرزهای الگو را روی پارچه منتقل کنید.
• کاتر خیاطی : با استفاده از این وسیله می توانید انواع کاغد، مقوا و پارچه مورد نیاز در الگوسازی را برش بزنید.
• قیچی پارچه بری : برای الگوسازی یک قیچی تیز و با کیفیت که قادر به برش هر نوع پارچه ای باشد مورد نیاز است.
• کاغذ روغنی یا شیشه ای : این نوع کاغذ به دلیل شفافیت برای کپی الگو بسیار مورد استفاده قرار می گیرد
• چسب نواری : متصل نمودن الگو ها در الگوسازی اجتناب ناپذیر است، و بهترین راه برای اتصال چند الگو به یکدیگر استفاده از چسب نواری است.
• خط کش شفاف : داشتن انواع مختلف خط کش های شفاف در اشکال و سایز های مختلف در الگوسازی ضروری است.
• گونیای خیاطی : برای به دست آوردن زاویه 90 درجه در الگوسازی، گونیای خیاطی کمک زیادی می کند. این گونیا در سایز های متفاوتی موجود است.
• پیستوله : براای طراحی الگوی قسمت های منحنی بدن مانند ران، بازو و... از این وسیله استفاده می شد.
2 - دراپینگ
این نوع از الگوسازی شامل اتصال دو قطعه پارچه بر روی مانکن خیاطی است که طراح با استفاده از طرح کشیده شده دو بعدی یا ذهن خلاق خود پارچه را با استفاده از سنجاق فرم داده و الگوی سه بعدی طرح را آماده می کند.
چون در دراپینگ طرح با استفاده از قالب بدن مانکن الگوسازی می شود، مطابقت و تناسب بیشتری نسبت به لباس های آماده شده از طرق دیگر با بدن فرد داراست با این حال این نوع از الگوسازی مستلزم صرف زمان و هزینه بیشتری نسبت به الگوهای مسطح برای طراح است. دراپینگ می تواند بر روی بدن اشخاص یا مانکن خیاطی صورت گیرد.
3 – الگوسازی مسطح
این مورد شامل توسعه و اصلاح الگوی اولیه است تا لباس تناسب بیشتری با بدن فرد داشته باشد. الگوسازی مسطح تهیه الگو به روش ساده ای است که متناسب با اندازه های گرفته شده از بدن فرد انجام می شود. 5 تکه الگوی اصلی برای تهیه لباس بانوان مورد استفاده قرار می گیرد که شامل الگوی جلو و پشت به همراه درزها، الگوی یقه، الگوی آستین و الگوی دامن پشت و جلوی لباس می شود.
البته با تغییر مد، الگو های رایج لباس نیز غالباً در نوسان هستند. این الگوی اصلی برای ساخت الگوی مد جدید لازم است. این روز ها دراپینگ و الگو سازی مسطح نیز توسط کامپیوتر مرسوم شده است.
تاریخچه الگوسازی و دوخت
Demorest ها :
سال 1860 : "ویلیام جنگینگز دمورست" و "الن لوئیس دمورست" در سال 1860 صنعت الگوسازی و دوخت را با برگزاری شوی لباس در منزل خود و فروختن الگو های آنها بنا نهادند. این آغاز تهیه الگو های متفاوت بود. دمورست ها به نوعی هسته مرکزی و آغازین دنیای مد به شمار می آیند. آنها مجله ای بنام "آیینه ی مد" را منتشر کردند که لیستی از صدها الگوی متفاوت بود که بیشتر آنها تنها در یک سایز عرضه می شدند.
Ebenezer Butterick :
سال 1863 : "ابنزر باتریک" در این سال شرکت باتریک را راه اندازی کرد که قالب مقوای سنگین برای لباس کودکان تولید می کرد. نوآری باتریک موجب شد هر الگو در سایز های متفاوت و استانداردی ارائه شود. اعضای خانواده او اولین الگو ها را برش زده و تا می کردند و آنها را در منزلشان به فروش می رساندند.
سال 1886 : باتریک شروع به تولید الگو برای لباس زنان کرد و سپس تعدادی مقاله درباره لباس مردان نیز به آن افزود..
سال 1873 : باتریک انتشار مجله مد The Delineator را در این سال آغاز کرد تا الگو هایش را عمومی کند.
James McCall :
سال 1870 : یک خیاط اسکاتلندی شرکت الگوی مک هال را در شهر نیویورک تاسیس کرد. تا سال 1919 الگو ها بصورت خام عرضه گردید، در این سال بود که آنها اطلاعات را مستقیماً بر روی قطعات الگوها چاپ نمودند.
سال 1920 : الگو های چاپ شده در این سال تصویر تمام رنگی همراه خود داشتند.
شرکت Vogue :
سال 1899 : خدمات الگوی Vogue کار خود را در این سال آغاز کرد و مجله هفتگی Vogue را عرضه نمود.
سال 1909 : Condé Nast امتیاز Vogue را خرید.
سال 1914 : شرکت الگوی Vogue تاسیس شد و الگو ها در سال 1916 در فروشگاه های شرکت به فروش رسیدند.
سال 1961 : Condé Nast قراردادی با شرکت باتریک امضا کرد.
شرکت الگوی Simplicity
سال 1927 : شرکت الگوی Simplicity شروع به تولید الگو نمود. هدف آنها تولید الگو های ارزان برای استفاده همگان بود. آنها یکی از شرکت های الگوسازی در آمریکا بودند که سریع ترین نسبت رشد را دارا بودند. این شرکت توانست به سرعت دفاتری در کانادا، لندن، استرالیا و چندین دفتر در ایالات متحده آمریکا افتتاح کند. الگو های آنان در بیش از 60 کشور فروخته شد.
الگوی DuBarry :
سال 1931 : الگو های DuBarry از سال 1931 تا سال 1949 توسط Simplicity به طور انحصاری برای شرکت F. W. Woolworth تولید شد.
شرکت الگوی Hollywood :
سال 1932 : شرکت الگوی هالیوود در این سال توسط Condé Nast احداث شد. آنها محبوبیتشان زود هنگامشان را مدیون عکس ستارگان هالیوودی روی الگو هایشان بودند. این شرکت تا پایان جنگ جهانی دوم یعنی سال 1946 به کار خود ادامه داد
شرکت الگوی New York :
سال 1932 : شرکت الگوی نیویورک در سال 1932 کار خود را آغاز نمود و تا اوایل دهه 1950 به فعالیت خود ادامه داد. آنها در الگوی آستین ها شهرت داشتند که درونشان تصاویر شخصیت های مختلف نقش بسته بود.
منبع :
https://tarahilebas.com/
