۱۱
دی
مدل مانتو پاییزه و زمستانه
مزون مُدینه مدل مانتو پاییزه و زمستانه
ادامه دارد...
مزون مُدینه مدل مانتو پاییزه و زمستانه
ادامه دارد...
مزون مُدینه دوخت کیسه ی پارچه ای
مطالب مرتبط : راههای خلاقانه برای پوشاندن پارگی های لباس
مزون مُدینه مدل پالتو زمستانه
ادامه دارد...
مطالب مرتبط : مدل پالتو زمستانه (۱)
مزون مُدینه دراپینگ لباس چیست و چرا طراحان لباس باید دراپینگ را فرا گیرند؟
دراپینگ لباس چیست و چرا طراحان لباس باید دراپینگ را فرا گیرند؟
دراپینگ لباس بخش مهمی از طراحی لباس است. فرآیند جایگذاری و سنجاق زدن پارچه به صورت یک طرح سه بعدی بر روی مانکن خیاطی، دراپینگ گفته می شود.
در دراپینگ یک لباس می توان از نقشه طراحی به عنوان مبنا استفاده کرد، یا اینکه طراح لباس می تواند از طریق بازی با پارچه و سنجاق زدن پارچه به روش های خلاقانه و گوناگون فرآیند طراحی لباس را آغاز کند. پس از اتمام کار، پارچه از روی مانکن خیاطی جدا شده و برای تهیه الگوی دوخت لباس مورد استفاده قرار می گیرد.
.jpg)
دراپینگ لباس معمولاً با استفاده از پارچه های ارزان قیمتی چون متقال و کتان انجام می شود تا پیش از برش الگو در پارچه ی اصلی تمام ایرادات لباس و طراحی رفع گردد. با این حال مهم است که دراپینگ با استفاده از پارچه ای انجام شود که تا حدودی در میزان چین و شکن مشابه پارچه اصلی و دوخت نهایی لباس باشد. پارچه های ارزان قیمت زیادی در وزن های متفاوت وجود دارد که می توانید آنها را پارچه فروشی ها تهیه کرده و برای این منظور از آنها استفاده کنید.
طراحان لباس دراپینگ را در بخش های جلو سینه، پشت سینه، جلو دامن، پشت دامن و... انجام می دهند و تنها سمت راست لباس به این صورت طراحی می شود، مگر اینکه طرح لباس نامتقارن باشد که در این صورت باید برای سمت چپ بدن نیز دراپینگ تهیه شود.
.jpg)
فرآیند تهیه دراپینگ لباس به شرح زیر است :
قسمت هایی از پارچه بریده و آماده می شود. این مورد در بر گیرنده اندازه گیری ، برش ، اتو و علامت گذاری خطوط مهم و مرجع است.
پس از آماده سازی قطعات پارچه ، دراپینگ لباس آغاز می شود . پارچه بر روی مانکن خیاطی به شکل های مختلف قرار گرفته و مناسب ترین حالت از نظر طراح، روی مانکن سنجاق می شود تا شکل و فرم مناسب لباس آماده شود.
وقتی طراحی مطلوب حاصل شد ، پارچه در حالی که هنوز روی مانکن خیاطی سنجاق شده است علامت گذاری می شود که جای درز ها و خطوط مختلف پارچه معلوم گردد.
هنگامی که علامت گذاری به پایان رسید ، پارچه طراحی شده از روی مانکن خیاطی جدا شده و برای اصلاح نهایی روی میز قرار می گیرد . در اصلاح نهایی از خط کش صاف و خط کش طراحی برای اتصال ، صاف کردن و نهایی کردن محل علامت ها استفاده می کنند.
هنگامی که اصلاح نهایی صورت گرفت ، خطوط درزها به پارچه اضافه شده و پارچه های اضافی برش خورده و قیچی می شود.
مطالب مرتبط : هر آنچه هنرجوی خیاطی باید بداند
.jpg)
سپس پارچه ها توسط سنجاق به یکدیگر متصل شده و دوباره روی مانکن خیاطی قرار می گیرد تا به دقت مورد بررسی قرار گرفته و تمامی زواید و قسمت های اضافی از دراپینگ حذف گردد.
هنگامی که تمامی قطعات دراپینگ آماده شد، همگی آنها توسط سنجاق به هم متصل شده و برای بررسی نهایی روی مانکن خیاطی قرار می گیرد تا از همه جهت بررسی شده و رفع ایراد صورت گیرد.
زمانی که طراح از همه نظر از ظاهر و اندازه دراپینگ لباس تهیه شده راضی بود ، پارچه از مانکن خیاطی جدا شده و بر روی سطح صافی قرار گرفته اتو می شود. سپس طرح دراپینگ با تمامی خطوط، درزها و طرح ها به روی کاغد منتقل شده تا الگوی تهیه لباس اصلی را شکل دهد.
.jpg)
چرا طراحان لباس باید دراپینگ لباس را یاد بگیرند؟
در حالی که بیشتر شرکت های طراحی و دوخت لباس دیگر از دراپینگ بعنوان بخشی از فرآیند طراحی لباس استفاده نمی کنند، ولی دراپینگ یک مهارت کلیدی است که طراحان را قادر می سازد چگونگی آماده سازی یک طرح کاملاً متناسب با بدن فرد را درک نموده و با استفاده از این روش لباس هایی با کمترین درصد عدم تناسب را برای مشتریان عرضه کنند.
اگر لباسی که برای نمونه ارائه می شود متناسب نباشد ، طراحی که با چگونگی روش دراپینگ لباس آشناست می تواند به سرعت دریابد برای متناسب و زیباتر شدن لباس و رفع مشکلات آن باید از چه طریقی اقدام کند و از این طریق در فروش بیشتر لباس و موفقیت شرکت تولید کننده نقش بسزایی خواهد داشت.
.jpg)
با این حال هنر دراپینگ لباس هنوز به طور کامل به دست فراموشی سپرده نشده. در بهترین خانه های مد و طراحی لباس اروپا بیشتر لباس ها از طریق دراپینگ تهیه می شود.
در موقع طراحی لباس به روش دراپینگ طراح می تواند فوراً نتیجه طراحی خود و نحوه قرار گیری لباس روی بدن را ببیند و اگر هر گونه ایراد و مشکلی در طراحی لباس وجود داشت، فوراً آن را اصلاح نماید.
.jpg)
علاوه بر این در برخی موارد طراحی لباس تنها از طریق کشیدن روی کاغذ غیر ممکن بوده و لازم است که حتماً طراحی از طریق دراپینگ لباس و سه بعدی سازی صورت گیرد. همچنین برخی از پارچه ها وجود دارند تا حتماً بر روی یک مانکن خیاطی سنجاق شده تا طراح بتواند در استفاده از آن پارچه به عنوان پارچه لباس در تولید انبوه اطمینان حاصل کند.
منبع :
https://tarahilebas.com/
مزون مُدینه لباس مجلسی زنانه
مطالب مرتبط : لباس مجلسی زنانه ( ۱ )
ادامه دارد...
مزون مُدینه ژست فشن مناسب
نحوه انتخاب الگوهای فشن مناسب
بدون شک در زمان طراحی یک مجموعه ، کار با الگوهای آماده فشن ، باعث صرفه جویی در وقت می شود. اما چگونه بهترین ژست و حالت را برای نشان دادن لباسی که در ذهن داریم، انتخاب کنیم؟
در این مطلب برخی راهنمایی های مهم درباره انتخاب مناسب ترین الگوهای فشن را با شما به اشتراک خواهیم گذاشت.
هدف از یک طراحی لباس آنست که به بینندگان اطلاعاتی در مورد لباس ها بدهیم و هر چقدر اطلاعات بیشتری را بتوانید ارائه دهید ، بهتر است. این واقعا در مورد مهارت های طراحی نیست ، بلکه در مورد توانایی نشان دادن بهتر طرح هایتان می باشد.
انتخاب تمپلیت مناسب برای لباس ها
هنگام انتخاب یک الگوی فشن آماده برای یک لباس ، شما باید فیگورهای جسورانه و ژست های قدرتمند را فراموش کنید ؛ زیرا آنها با ماهیت لباس ارتباط برقرار نمی کنند. در عوض شما ممکن است بخواهید پاهای این مدل را کنار یکدیگر بگذارید و ژستی ظریف و زیبا را انتخاب نمایید.
پوزیشنی را انتخاب کنید که حالتی شناور را به لباس بدهد.
ژست فشن مناسب برای دامن ها
برای دامن ها و مخصوصا دامن های لوله ای ، شما نباید از فیگورهای در حال راه رفتن با پاهایی باز استفاده کنید. به جای آن ، تمپلیتی را پیدا کنید که نمای دامن از جلو را نشان می دهد. همچنین اگر جزئیات جالبی در سجاف راست یا جلو و پشت دامن وجود دارد، ممکن است استفاده از یک نمای جانبی نیز کمک کننده باشد.
ژست فشن مناسب برای شلوارها
هنگام طراحی یک شلوار، معمولا استفاده از ژست های فشنی که پاها را از زوایای مختلف نشان می دهند، ترجیح داده می شود. بهترین الگوها آنهایی هستند که نمایی دو طرفه از پاها را دارند. اگر جیب هایی در شلوار شما وجود دارند، خوب است که دست ها را در داخل آنها رسم کنید.
ژست فشن مناسب برای ژاکت ها و کت ها
از انتخاب ژست هایی که نیم تنه آنها بوسیله دست مدل پوشانده شده است، خودداری کنید. تمپلیتی را پیدا کنید که توجه بیننده را نسبت به دکمه ها یا یقه ها جلب می نماید. هنگام طراحی کت و ژاکت ها، گاهی اوقات طراحان آسترهایی جالب را برای آنها انتخاب می کنند که باعث می شوند کت یا ژاکت بهتر به نظر آید.
منبع :
https://tarahilebas.com/
مزون مُدینه ترفند دوخت قیتون
بیشتر بدانید : آموزش دوخت دامن پیلسه دار
مزون مُدینه فرق بین طراح مُد و طراح فنی چیست؟
طراح مُد و طراح فنی هر دو در زمینۀ صنعت مُد فعالیت و همکاری می کنند تا لباس ها و زیورآلات منحصر بفرد و زیبایی را تولید کنند. کارِ طراحان مُد و فنی، خاص و در مواقعی حتی غیر عادی است. بنابراین تفاوت های بین این دو زمینۀ کاری چیست؟
طراحان مد، مسئول تصویرسازی و خلقِ لباس، کیف دستی، کفش، یا بقیۀ لوازم هستند.
طراحان مُد اغلب طرح های اولیه را می کشند، موارد رایج در مُد را بررسی می کنند، تغییرات در صنعت مد را مشاهده می کنند، و جستجوی کاملی در این زمینه انجام می دهند.
علاوه بر این، طراحان مُد در نماشیگاه های مُد مختلف شرکت می کنند تا الهام بگیرند.
آنها یک تم یا مفهوم کلی را برای کلکسیون خود انتخاب می کنند. و به این صورت آنها باید برای کلکسیون خود کارهای خلاقانه ای در صنعت مُد انجام دهند.
زمانیکه طرح اولیه ای روی کاغذ یا روی کامپیوتر با استفاده از ابزار طراحی شکل می گیرد، این طرح برای طراح فنی فرستاده می شود تا آنرا برای تولید بفرستد. در طول این زمان، طراح مُد پارچهیا تزئینات لازم برای لباس ها را انتخاب می کند.
اصلاحات و پرو لباس هم بخشی از مسئولیت های طراح مُد است تا بتواند لباسی با کیفیت و خوش دوخت تولید کند.
بعد از اینکه کلکسیون لباس ها تولید شد، طراح مد باید نمایشگاهی برای نشان دادن کارهای خود برگزار کند.
جمع آوری مدل ها و آماده سازی آنها برای این نمایشگاه از ضروریات است. هماهنگی با آرایشگران صورت و مو هم برای رسیدن به مفهوم اولیۀ کلکسیون امری مهم است.
برای پیدا کردنِ بهترین مکان در طول فصل مُد، یک طراح مد باید به جستجوی مکان های مختلف بپردازد و با بخش هایی مانند نور، موسیقی، و اعضای روی صحنه هم هماهنگی کند.
مکان صحیح برای برگزاری یک نمایشگاه موفق، ضروری است.
وقتی که تمامی لباس ها آماده شد، تزئینات به آنها متصل شد، و اعضای گروه تعیین شدند، طراح مُد می تواند کار خود را به دنیای مُد ارائه کند. ویراستاران مجله ها، طراحان، و تولید کنندگان بزرگ در این نمایشگاه ها شرکت می کنند تا دربارۀ طراحان مستقل اطلاعات بیشتری کسب کنند و علاوه بر این، بتوانند محصولات جدید را برای تولید انبوه و یا چاپ در مجلات خود انتخاب کنند.
یک طراح مُد، برای اینکه یک طراح مُد کارکشته شود باید مدرک تحصیلی لیسانس را در رشتۀ طراحی مد یا تجارت مد کسب کند.
دروس دانشگاهی شامل تکنیک های دوخت، طراحی مُد برای اندام های مختلف، مُد رایج، و خیاطی می باشند.
علاوه بر این، دروس دانشگاهی شامل موضوعاتی مانند ساخت لباس، نظریه های رنگ، بافت پارچه، تاریخچۀ مُد، فروش مجازی، ساخت برند، و طراحی لباس است.
تکنیک های کامپیوتری طراحی، تکنیک های نقاشی، نظریه های فروش و بازاریابی هم در این دروس قرار دارند.
البته یک طراح مُد باید مدت زمانی هم به کارآموزی بپردازد. کارآموزی در خانه های مُد کوچک و بزرگ می توند به طراح در درک بهتر تولید لباس، گروه های اصلی، و دید بهتر به این صنعت کمک کند.
این کارآموزی های به طراح مُد کمک می کند تا مهارت های با ارزشِ دوخت و تولید را فرابگیرد، به شبکۀ بزرگتری از طراحان متصل شود، و درک بهتری از صنعتِ بسرعت در حال رشد مُد کسب کند.
طراحان فنی در واقع مهندسان صنعت مُد هستند.
زمانیکه طراح مُد طرح یک لباس را می کشد، طراح فنی این طرح را بررسی می کند تا ببیند این طرح چگونه می تواند تولید شود. طراحان فنی واسطه هایی بین طراحان مُد و بخش تولید هستند. یک طراح مُد طرح یا مفهوم مورد نظر خود را برای طراح فنی می فرستند تا آنرا مورد بررسی قرار دهد.
طراح فنی با طراح مُد همکاری می کند تا از صحتِ تمامی نکات و جزئیات اطمینان حاصل کند. این جزئیات شامل رنگ نخ، دکمه ها، و زیپ ها می باشد.
در صنعت مُد، یک طراح فنی کارهای مربوط به طراحی فنی را انجام می دهد و یک بستۀ فنی آماده می کند. این بسته شاملِ جزئیات مختلف دربارۀ گروه تولید مانند هزینه های مواد، طرح نهایی لباس ها، دستورالعمل های روی بسته بندی کالا، بر چسب و محل قرارگیری آن، توضیحات مربوط به شستشو، جزئیات دوخت، و نکاتی دربارۀ اندازه می باشد. اطلاعاتِ این بسته ها برای گروه تولید ضروری هستند و تمامی اطلاعات باید دقیق و صحیح باشند.
زمانیکه طراح فنی این بسته را تمام کرد، آنرا بهمراه طرح لباس برای گروه تولید می فرستد.
گروه تولید یک نمونه از لباس را آماده می کند. زمانیکه نمونه تولید شد، جزئیاتِ آن مورد بررسی قرار می گیرد و سپس به طراح نشان داده می شود.
اصلاحات و پرو لباس در این زمان انجام می شود.
در نهایت که تمامی اصلاحات انجام شد، طراح فنی این نظرات را برای تهیه کنندۀ الگو، طراح، و کارخانه می فرستد.
زمانیکه این اصلاحات تایید شدند، این بستۀ فنی برای گروه تولید فرستاده می شود تا بصورت انبوه تولید شود.
علاوه بر این، طراح فنی مشئول محاسبۀ آبرفتگی لباس، کمک به گروه طراحی، و تهیه کنندۀ الگو می باشد.
یک طراح فنی برای اینکه بتواند موفق باشد باید مدرک تحصیلی لیسانس در زمینۀ طراحی مُد یا طراحی فنی کسب کند. دروس دانشگاهی شامل تولید لباس، دوخت، تهیۀ الگو، و نظریه های رنگ می باشد. حجم زیاد دروس دانشگاهی این رشته مربوط به مهارت های طراحی کامپیوتری با استفاده از نرم افزار Adobe Illustrator و فتوشاپ است. علاوه بر این، یک طراح فنی از نرم افزار های مدیریت چرخۀ محصول (PLM) و مدیریت اطلاعات محصول (PDM) برای ارتباط با تمامی اعضای گروه تولید مُد استفاده می کند. نرم افزار های PLM و PDM مخصوصِ صنعت مُد هستند و بنابراین برای یک طراح فنی آشنایی کامل با این نرم افزارها از ضروریات است.
علاوه بر این، سفر علمی یک طراح فنی شامل فراگیری چگونگی تولید بسته های فنی، بررسی میزان تحمل دوخت در نمونه ها، الگوهای دیجیتالی و سنتی صحیح، و طراحی کلی لباس می باشد. در عین حال، طراحان فنی دربارۀ صنعت مُد، اصول اولیۀ پارچه، اصول طراحی، و فرآیند طراحی هم مسائلی را فرا می گیرند.
قبل از فارغ التحصیلی از رشتۀ طراحی فنی، آنها باید دوره های کارآموزی را هم بگذرانند. این دوره ها در شرکت های کوچک و بزرگ تولید لباس بشدت برای آنها مفید خواهد بود. یک کارآموز طراحی فنی می تواند با چگونگی ارسال اطلاعات برای فروشندگان و کارخانه ها، بسته های بروز نمونه، تولید بسته های فنی، و تغییران لازم در این بسته ها آشنا شود.
بیشتر بدانید : متد ها و تاریخچه الگوسازی و دوخت
منبع :
https://tarahilebas.com/
مزون مُدینه پارچه های هوشمند
آینده پارچه های هوشمند
دقیقا پارچه های هوشمند چه هستند؟ "منسوجات هوشمند پارچه هایی هستند که با تکنولوژی های جدید ساخته شده اند که ارزش های اضافه ای را برای مصرف کننده فراهم می کنند." 
ربکا پیلز فریدمن ، استاد کمکی در موسسه پرات و همچنین نویسنده و محقق در زمینه پارچه های هوشمند و فن آوری های پوشیدنی ، با پیشینه ای که در طراحی لباس های ورزشی به عنوان مدیر طراحی Fila USA، Champion و Starter Division نایکی دارد ، واقعا معنای عملکرد و نحوه استفاده از لباس برای بدن ما را درک می کند. هنگامی که ما به لباس فکر می کنیم، معمولا فقط به این فکر می کنیم که چیزی را برای پوشیدن انتخاب کنیم که احساس ما از سبک را انتقال داده و از ما دربرابر عناصر محیطی محافظت کند. اما آینده لباس ، همانطور که می دانیم، در حال تغییر است و پارچه های هوشمند راه را برای این تغییر باز کرده اند. گفتگوی من با ربکا در مورد این پارچه ها را می توانید در زیر بخوانید. 
ربکا بیان می کند که "آنچه که پارچه های هوشمند را انقلابی می کند، این است که توانایی انجام کارهای بسیاری را دارند که پارچه های سنتی نمی توانند این کارها را انجام دهند. از جمله برقراری ارتباط، تغییر شکل دادن، هدایت انرژی و حتی می توانند رشد کنند."
پارچه های هوشمند را می توان به دو دسته مختلف تقسیم کرد : 1- زیبایی و 2- بهبود عملکرد . نمونه های از زیبایی شامل پارچه هایی است که می توانند تغییر رنگ دهند. برخی از این پارچه ها با استفاده از ارتعاشات ، صدا یا گرما ، انرژی را از محیط جمع آوری می کنند و واکنش نشان می دهند. نوع دیگر پارچه های هوشمند برای افزایش عملکرد وجود دارد که تاثیر زیادی بر فعالیت های ورزشی شدید و صنایع نظامی خواهد داشت. این دسته، پارچه هایی هستند که به تنظیم دمای بدن کمک می کنند ، در برابر باد مقاومت کرده و ارتعاش عضلات را کنترل می کنند که این کار باعث بهبود عملکرد ورزشکاران می شود. پارچه های دیگر برای لباس های محافظتی برای حفاظت از خطرات شدید محیط زیست مانند تابش و اثرات سفر فضایی توسعه یافته اند. 
ربکا همچنین کاملا مشخص می کند که پارچه های هوشمند و فناوری دست به دست هم می آیند و طراحان به اپلیکشن های طراحی شده شرکت های فن آوری نزدیک می شوند ، که به نظر می رسد بسیار مورد علاقه کاربر نهایی خواهد بود . به گفته وی " شرکت های موفق فناوری پوشیدنی طرح اولیه خود را شروع خواهند کرد و سپس فناوری مرتبط با آن ساخته خواهد شد " ، که به عقیده ایشان ، یک بینش بسیار جالب و واقعی است. 
تعداد بسیار زیادی از طراحان و شرکت های برجسته ای وجود دارد که در صندوق عقب خودروی پارچه های هوشمند پریده اند و در این فضا کارهای بسیار شگفت انگیز و نوآورانه ای انجام می دهند. Grado Zero Espace یک شرکت ایتالیایی است که در حال انجام برخی از چیزهای شگفت انگیز با تکنولوژی نساجی و طراحی محصول است. یک طراح لندنی، با استفاده از پارچه و تکنولوژی هوشمند، خود را به باند فشن شوها رسانده و مجموعه ای را در هفته مد نیویورک نشان داده است که در آن مدل ها از طریق تلفن های همراه خود کنترل لباس هایشان را بر عهده داشتند. حتی یک شرکت به نام BioCouture نیز وجود دارد که بر آوردن مواد زنده و زیستی به مد، لباس های ورزشی و مارک های لوکس تمرکز دارد. در اصل، آنها به معنای واقعی کلمه در حال رشد لباس ها از میکروارگانیسم هایی مانند سلولز، قارچ و جلبک هستند!
مطمئنا ما در آینده شرکت ها و طراحان بیشتری را خواهیم دید که پارچه های هوشمند شگفت آور و نوآورانه ای را ایجاد می کنند و این تکنولوژی را توسعه می دهند و بدون شک می توانند شیوه زندگی را برای همیشه تغییر دهند.
مطالب مرتبط : انواع چرم
منبع :
https://tarahilebas.com/
مزون مُدینه پارچه تاپستری چیست؟
پارچه تاپستری چگونه تهیه می شود و از آن چه استفاده هایی می توان نمود؟
تعاریف بسیاری از این فایبر آرت یا هنر الیاف وجود دارد. به طور کلی کلمه تاپستری (tapestry) به نوعی ساختار بافندگی اشاره دارد که برای بوجود آوردن تصاویر روی پارچه به کار برده می شود...
پارچه تاپستری پارچه سنگینی است که از به هم بافته شدن تار و پود توسط دست تولید می شود. ساخت تاپستری به وسیله دستگاه پارچه بافی انجام شده و در روند تولید این هنر تصویر الگو توسط پیچ و تاپ های پود بر روی تار های موجود در دستگاه پارچه بافی بافته می شود.
در نهایت تصویری که در پارچه تاپستری دیده می شود پود های پارچه است، تار های تاپستری در زیر کار پنهان است و قابل رویت نیست.
بسیاری دیگر از فایبر آرت ها که با بافت نقوش بر روی پارچه آماده می شوند نیز تاپستری نامیده می شود ولی این گروه از تاپستری ها به طریقه متفاوتی تهیه می شوند.
معرفی پارچه تاپستری بعنوان یک هنر
بسیاری از مردم به پارچه تاپستری به چشم یک اثر هنری می نگرند و از آن بعنوان دیوار کوب و تزئین منازل خود استفاده می کنند. پارچه تاپستری از زمان های قدیم بعنوان اثر هنری مورد استفاده قرار می گرفت.
خانواده های سلطنتی از تاپستری برای تزئین کاخ های خود استفاده می کردند، همچنین این پارچه به گرم نگاه داشتن دیوار های قلعه در فصول سرد مورد استفاده قرار می گرفت. همچنین کلیساها نیز در مناسبت های خاص از تاپستری ها استفاده می کردند.
طراحی پارچه تاپستری :
فرآیند ساخت این هنر با طراحی آغاز می شود. ولی این مدل طراحی به گونه نیست که طراح فقط گوشه ای نشسته و طرح خود را بکشد. برای اینکه در تاپستری موفقیت ویژه ای کسب کنید، باید همواره و در طول زندگی روزمره ، به مناظر و صحنه های مختلف دقت کنید و سعی کنید تصاویر دقیقی از آنها را در ذهنتان ثبت نمایید.
این کار موجب می شود برای طراحی ایده ی خوبی به ذهنتان برسد. ممکن است تصویر چیزی که به ذهن سپرده اید خلاقیت شما را برانگیخته نموده و موجب شود طراحی خوبی از آن انجام دهید.
این مجموعه از افکار و تصاویر باید به طور مداوم در ذهن شما یا از طریق خواندن مجلات، مطالب وب سایت ها، فایل های کامپیوتری و... در جریان باشد. در نهایت با ترکیب این تصاویر و افکار با همدیگر خواهید توانست طراحی پارچه تاپستری را آغاز کنید.
هنگامی که طراحی کامل شد می توانید یک کارتون سیاه و سفید بزرگ (کاغذ بزرگی که در تاپستری کاربرد دارد) در مقیاس واقعی از روی طرح تهیه کرده سپس آنرا داخل یک ورق طلق شفاف قرار داده و آنرا روی تار متصل کنید تا در بافندگی راهنمای شما باشد.
مطالب مرتبط : اصول باتیک
.jpg)
نخ های رنگی :
برای بافت پارچه تاپستری همیشه سعی کنید از نخ های رنگارنگ استفاده نمائید. می توانید نخ های سفید خریده و خودتان آنرا به هر رنگی که می خواهید در آورید ولی بهتر است از نخ های رنگی آماده استفاده کنید چون در یک تاپستری بطور متوسط بین 50 تا 90 رنگ مورد استفاده قرار می گیرد و اگر شما چند هفته هم برای رنگرزی نخ ها وقت بگذارید باز هم زمان کم خواهید آورد.
زمانی که نخ های رنگی و کارتون رو تهیه کردید ، نوبت بافت پارچه تاپستری است.
بافت پارچه تاپستری :
از پایین تار شروع کرده و به وسیله بافتن پود بر روی تار با استفاده از نقشه طراحی، شکل مورد نظر را ایجاد کنید. در این مرحله باید در استفاده از رنگ ها نهایت دقت را بکار ببرید.
فرق پارچه تاپستری و قالیچه چیست؟
عموماً تاپستری الگوی بافته شده ای است که بر روی دستگاه ریسندگی ایجاد می شود. تاپستری چون هنری ارزشمند و زیباست معمولاً به دیوار آویخته می شود. تصویر روی تاپستری توسط بافته شدن پود روی تار (رد کردن پود از میان نخ های تار) به وجود می آید که بر اساس الگو و طرح مورد نظر از رنگ های متفاوتی تشکیل می شود. بنابراین در تاپستری تصاویر ساختاری از خود پارچه هستند.
ولی قالیچه معمولاً به این علت بافته می شود که روی زمین پهن شود، قالیچه ها نیز ممکن است بر اساس تصاویر یا الگوهای ساختاری که توسط بافته شدن پود به تار (در رنگ های متفاوت و متنوع) شکل می گیرند ساخته شوند. به طور کلی بافت قالیچه با بافت تاپستری تفاوت زیادی دارد.
الگو یا تصویر بر روی قالیچه توسط گره زدن نخ هایی با رنگ های متفاوت که عموماً از جنس پشمی (یا در برخی موارد از جنس ابریشمی یا پنبه ای یا دیگر نخ های تابیده شده) هستند بر روی تار های قالی انجام می شود ، سپس گره را با شانه کردن به رج قبلی بافته شده نزدیک می کنند. به طور کلی الگوی قالیچه به روش گره زدن و بریدن نخ های رنگارنگ ایجاد می شود.
قالیچه های ظریف بافته شده (خصوصاً قالیچه های ابریشمی) هم می تواند مانند تاپستری بر روی دیوار منازل جلوه زیبا و خارق العاده ای داشته باشد.
منبع:
https://tarahilebas.com/
